Bestemmingsplannen

Het is moeilijk, danwel bijna onmogelijk, om een planologische gebiedsvisie volledig te vertalen in een juridische regeling. Toch is sinds het in werking treden van de 1e Wet op de Ruimtelijke Ordening (1965) het bestemmingsplan een niet meer weg te denken planologisch instrument. Bijzonder kenmerk van het bestemmingsplan is dat het niet alleen de burger, maar ook de bestuurders bindt en als zodanig een zekerheidstelling biedt. Wij achten het daarom van belang dat het juridische deel van bestemmingsplan (regels + verbeelding) vergezeld gaat van een goede toelichting waarin de afweging van alle ruimtelijk relevante belangen wordt gepresenteerd. De toelichting vormt de legitimatie voor de regeling van gebruiksfuncties en het vormconcept voor een plangebied. De Wet ruimtelijke ordening schrijft voor aan welke vereisten een bestemmingsplan dient te voldoen (ook in digitale zin) en hoe de procedure voor de vaststelling verloopt.